کاربرد نانوتکنولوژی در کلیه مصنوعی

فیلترهای نانوتکنولوژیک می‌توانند منجر به تولید کلیه‌های مصنوعی قابل پوشیدن یا ایمپلنت شدن، بشوند مطالعه بر روی حیوانات آزمایشگاهی برای اشکال اولیه کلیه مصنوعی یکی دو سال است که آغاز شد و آزمایشات کلینیکی باز هم ادامه دارد. تقریبا 900 هزار نفر در سراسر جهان از بیماری کلیه رنج می‌برند و نیازمند دیالیز هستند. حدود 21 درصد بیماران دیالیزی در هر سنی جان خود را از دست می‌دهند. در دیالیز به وجود یک مایع نیاز است که مواد دفعی از خون بیمار به آن وارد شوند. این امر مستلزم مخزنی از مایع و راهی است که مایع را از دستگاه پمپ کند که این امر باعث می‌شود سیستم عملا غیرقابل پوشیدن باشد. بیوفیلتر، فیلتری است که از عملکرد کلیه انسان تقلید می‌کند و نیازمند چنین مایعی نیست. این وسیله اساسا شامل دو غشاء است. یک غشاء تحت عنوان G از گلومرول‌ها تقلید می‌کند که همه ملکول‌های خون را در کلیه غربال می‌کنند و آنچه به جای می‌گذارند اکثرا آب است. غشای دیگر به نام T، از لوله کلیوی تقلید می‌کند که در کلیه ملکول‌های فیلتر شده به وسیله گلومرول‌ها را غربال می کند تا آنجا که ممکن است ترکیباتی که متعلق به خون هستند جذب کند. غشای T نیازمند 1.6 کادریلیون منفذ است که هر یک تنها چند نانومتر عرض دارند و 1 تا 5 نانومتر از هم فاصله دارند. نانوتکنولوژی این امکان را به ما می‌دهد که هر منفذ را به طور انتخابی برای جذب مواد شیمیایی براساس اندازه، شکل، و بار الکتریکی آنها طراحی کنیم. تنها نگرانی از این است که دستگاه فوق قادر به تولید بی‌کربنات نیست، همان کار کلیه طبیعی را انجام می‌دهد تا سطح اسیدیته بدن را کنترل کند. بنابراین بیمارانی که از آن استفاده می‌کنند شاید لازم باشد قرص‌ها یا مکمل‌های مایع بی‌کربنات مصرف کنند.

و در مورد وبلاگم ...

امیدوارم که حالتون خوب باشه . به خاطر این که قالبمو تازه عوض کردم یه سری اشکالا تی در وبلاگم به چشم می خورد که دوست خوبم وبلاگ  زیر خط آی تی اشکالاتو بهم گفتن به همین خاطر می خواستم از ایشون صمیمانه تشکر کنم که باعث شدند تقریبا اشکالات و نواقص وبلاگم حل بشه و اگه شما بازدید کننده و دوست گرامی اشکالی در وبلاگم می بینید حتما  بهم بگید تا درستش کنم .