دانشمندان می گویند فهمیده اند چرا رژیم های غذایی مملو از پروتئین، مانند رژیم موسوم به 'اتکینز'، به رفع حس گرسنگی کمک می کند.آنها کشف کرده اند که این نوع رژیم ها باعث تولید گلوکز (قند) در روده کوچک می شود؛ حالتی که حس سیری را به دنبال دارد.پژوهشگران وابسته به موسسه تحقیقاتی "اینسرم" (INSERM) در فرانسه می گویند این یافته ها ممکن است به توسعه معالجات تازه برای اختلالات تغذیه ای کمک کند.نتایج این مطالعه که روی موش ها انجام شد در نشریه "متابولیسم سلولی" منتشر شده است.از قبل معلوم بود که یک رژیم غذایی عمدتا پروتئینی، باعث کاهش فشار گرسنگی می شود و به کمتر خوردن می انجامد.با این حال، سازوکاری که باعث می شود پروتئین اشتها را کور کند معلوم نیست.تحقیقات در گذشته نشان داده بود که افزایش مصرف پروتئین در غذا تاثیر کمی بر هورمون های اصلی کنترل کننده گرسنگی دارد.تیم محققان موسسه "اینسرم" دریافت که تغذیه موش ها با پروتئین زیاد، فعالیت ژن های درگیر در تولید گلوکز در روده کوچک این حیوانات را به گونه چشمگیری افزایش می دهد.

پیام به مغز

کبد افزایش تولید گلوکز را حس می کند و به مغز پیام می دهد. این باعث می شود موش ها کمتر بخورند.محققان به سرپرستی دکتر ژیل میتو، می گویند نمی دانند که پروتئین چگونه باعث افزایش تولید گلوکز می شود.اما آنها معتقدند پروتئین ممکن است باعث ترشح ماده ای شیمیایی (cyclic AMP) که می تواند ژن های مسئول تولید گلوکز را تحریک کند شود.دکتر سایمون لنگلیاوانز، متخصص تغذیه در دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا گفت: "رژیم هایی مانند اتکینز (Atkins) ظاهرا به کاهش وزن کمک می کنند چون حس گرسنگی را از میان می برند."او افزود: "به نظر می رسد موضوع ربطی به پردازش متابولیسمی پروتئین نداشته باشد، بلکه ناشی از این باشد که کسانی که این رژیم را دنبال می کنند کمتر می خورند."به گفته وی منطقی به نظر می رسد که اگر پروتئین به نوعی تولید گلوکز را در روده کوچک افزایش دهد، در آن صورت نروپپتایدها متاثر می شوند و به مغز پیام می دهند که شکم پر است.با این حال دکتر لنگلی-اوانز گفت که تولید گلوکز همچنین ناشی از مصرف کربوهیدرات کمتر (مثل نان) در این نوع رژیم هاست.دکتر تونی استی یر، متخصص تغذیه در واحد تحقیقات تغذیه انسانی در شورای تحقیقات پزشکی بریتانیا گفت برای شناسایی تاثیر مصرف پروتئین زیاد در بدن انسان لازم است تحقیقات بیشتری انجام شود.وی گفت: "بعید است این کل قضیه باشد. غیر از عوامل روانی و جنبه های اجتماعی، اشتها توسط عوامل متعدد عصبی-شیمیایی و علائم هورمونی کنترل می شود."