در کنار سفره ای آراسته ، ایرانیان در انتظار گذر لحظه ها در کنار هفت سینی به هزار راز و رمز، می نشینند تا زمان به لحظه موعود برسد.صدای فریاد شادی و صلح ، از توپها برمی خیزد تا جهان تازه شدن خود را به فرخندگی آغاز کند و ایرانیان قدم به سال جدید خود گذارند.دیرزمانی است که ساکنان خاکی که ایران بزرگش می نامیم ، هر سال چنین می کنند تا آغاز سال خود را با شروع نو شدن طبیعت همراه سازند.هنوز و پس از گذشت قرنها از آغاز اینچنین رسمی ، ما تنها ملتی در جهانیم که سالش دقیق ترین سالها و لحظه نو شدنش طبیعی ترین انتخاب و علمی ترین تحویل سال است.اگرچه ثبت رسمی سال شمسی با مبدا تحویل سال نو و ماههای قدیم ایرانی به سال 1304و تصویب مجلس شورای ملی بازمی گردد، اما قرنها سابقه تمدنی در پشت این تصویب به چشم می خورد.ایرانیان به شهادت تاریخ، یکی از اقوام پیشرو در زمینه مسائل مربوط به دنیای نجوم و محاسبات سماوی بوده اند.این حرف را نه ایرانیان که برجسته ترین مورخان غربی به زبان می آورند و تا آن حد پیش می روند که جورج سارتن ، پدر دانش تاریخ علوم در مقاله ای که در خصوص تحول تاریخ علم نگاشته، زمانی که به تمدن اسلامی می رسد، چنین می نویسد: "برای اعراب ، فتح ایران از همه مهمتر و نتیجه اش بیشتر بود، چون فاتحان را که مردمی دلیر اما بی فرهنگ بودند، با تمدنی عمیق و عالی یعنی تمدن ایرانی آشنا ساخت ، از این تمدن تاکنون سخنی نگفته ام، زیرا نمی توان با کلامی مختصر و موجز حق خدمتی را که تمدن ایرانی به جهان کرده است ، ادا کرد... و باید دانست که سهم این تمدن در دانش پیش از دوره اسلامی نیز چشمگیر و برجسته بوده و در دوره اسلامی نیز نقش کلیدی ایفائ کرده است". ادامه مطلب ...