دفن دی اکسیدکربن در اعماق زمین می تواند از انتشار 20 تا 40 درصد این گاز در هوا تا سال 2050 جلوگیری کند. تا سال 2100 ، امکان ذخیره 220 تا 2200 میلیارد تن دی اکسیدکربن در مناطقی مانند چاههای خالی گاز و نفت و اعماق اقیانوس وجود دارد. این فرآیند شامل جمع آوری دی اکسیدکربن از نیروگاه های برق و صنایع سنگین و انتقال آنها به محلهای موردنظر و تزریق آنها به زیر زمین یا درون اقیانوس است.با این حال ، ذخیره دی اکسیدکربن نوشداروی دیگر مبارزه با گرم شدن زمین مانند افزایش بازده انرژی و افزایش سهم تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر و هسته ای محسوب نمی شود. دی اکسیدکربن بر اثر سوزاندن زغال سنگ ، نفت و گاز و عمدتا در نیروگاه های برق و خودروهای موتوری تولید می شود. این گاز و دیگر گازهای گلخانه ای در جو زمین جمع می شود و میانگین دمای هوا و سطح آب دریاها را افزایش می دهد. این گازها موجب ذوب کلاهک های یخی قطبی و افزایش موارد و شدت خشکسالی ، توفان ها و سیلاب ها می شود.