تلفن همراه از زمانى که پا به عرصه عمومى گذاشته، همیشه پشت سر خود دنیایى حرف و حدیث داشته است. پزشکان و دانشمندانى که دغدغه اصلى شان سلامت افراد جامعه است، همواره با دیده تردید این وسیله دایماً در حال آب رفتن را نگریسته اند و هیچ گاه دست از سرش برنداشته و راحتش نگذاشته اند. از همان ابتداى پیدایش این وسیله کاربردى - شیک را مضر به حال آدمى دانسته اند. دانشمندان علوم زیستى دل خوشى از آن ندارند چرا که زندگى انسان ها را تهدید مى کند. نگاه دانشمندان علوم اجتماعى خوب و بد است.
خوب از آن جهت که ارتباطات انسانى را گسترش مى دهد و روابط اجتماعى را تقویت مى کند و بد از آن جهت که زمینه بسیارى از تخلفات و زشت کردارى ها را فراهم مى آورد. دانشمندان حوزه دانش فنى هم به پیشرفت این فناورى مى اندیشند و از دل یک وسیله ثابت ابتدایى، یک دستگاه پیچیده را در آورده اند که قابلیت هاى آن هر روز بیشتر مى شود و هر روز نقش جدیدى را بازى مى کند: تلفن، دوربین عکاسى و فیلمبردارى، ضبط صوت و اخیرا رایانه و ... سیاستمداران هم برخوردى دوگانه با این وسیله ارتباطى دارند: تسهیل کارها و انجام آن ها از راه دور و مزاحمتى که خبرنگاران با این فناورى براى آن ها ایجاد مى کنند و یک لحظه راحتشان نمى گذارند و ...
صرف نظر از موارد فوق، این مردم هستند که بازار موبایل را مى گردانند و نقشى چندگانه براى آن تعریف کرده اند. مردم چندان توجهى به هشدارهاى دانشمندان علوم زیستى نشان نداده اند و هر روز با استقبال بیشترى به این تهدید سلامت نزدیک تر مى شوند به طورى که آمار نشان مى دهد از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ تعداد استفاده کنندگان از تلفن همراه دو برابر شده است و به ۵/۱ میلیارد نفر، یعنى یک چهارم جمعیت روى زمین، رسیده است. این در حالى است که تعداد خطوط ثابت در این مدت تنها ۸۵ میلیون خط افزایش یافته و از یک میلیارد به یک میلیارد و ۸۵ میلیون خط رسیده است. مثلاً تعداد افراد داراى تلفن در چین بیش از کل جمعیت ایالات متحده امریکا است و رقمى ۳۱۰ میلیونى را تشکیل مى دهد که یک چهارم جمعیت سرزمین اژدهاى زرد را شامل مى شود. اگر تلفن همراه مانند یک ویروس غیرواگیردار عمل کند، هم اکنون یک چهارم از انسان ها به «طاعون موبایل» مبتلا هستند و هر لحظه آمار مبتلایان بیشتر مى شود.
ابتدا دانشمندان علوم زیستى معتقد بودند که تلفن همراه به خاطر ارتعاش امواج بر روى مغز انسان اثر نامطلوب مى گذارد و تحقیقات خود را بر روى زوایاى مختلف تاثیرگذارى تلفن همراه بر سلامت انسان ادامه دادند تا این که این تحقیقات به عالم وراثت هم وارد شد.
اخیراً پژوهشگران اروپایى تاثیرات تلفن همراه بر کروموزوم ها را در محیط آزمایشگاهى آغاز کرده و به نتایج قابل توجهى رسیده اند. این پژوهشگران معتقدند که امواج رادیویى تلفن هاى همراه به سلول هاى بدن آسیب مى رساند و DNA (ماده وراثتى) در شرایط آزمایشگاهى از آن زیان مى بیند.
یک گروه ۱۲ نفره از پژوهشگران هفت کشور اروپایى، ثابت نکرده اند که تلفن همراه براى سلامتى یک خطر محسوب مى شود بلکه آزمایش هاى خود را بر روى سلول ها در یک محیط غیرزنده انجام داده اند و براى پى بردن به این که آیا نتایج مشابهى در بدن انسان به دست مى آید یا خیر، به تحقیقات بیشترى نیاز است.
صنعت تلفن همراه که سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد نصیب صاحبان خود مى کند، معتقد است که هیچ سند و مدرک قاطعى از اثرات آسیب رسان حاصل از تشعشعات الکترومغناطیسى موبایل وجود ندارد.
پروژه تحقیقاتى اخیر که تاکنون چهار سال به طول انجامیده است و گروه تحقیقاتى آلمانى موسوم به «وروم» آن را انجام داده است، اثرات تشعشعات الکترومغناطیسى تلفن همراه را بر سلول هاى انسان و حیوانات در محیط آزمایشگاه مورد آزمایش و بررسى قرار داده است.
سلول هاى مذکور هنگامى که در معرض میدان هاى الکترومغناطیسى که در تلفن همراه معمول است، قرار گرفتند، افزایش چشمگیرى در شکست رشته هاى تکى و جفتى DNA ى آن ها مشاهده شد، سلول نمى تواند این آسیب را ترمیم کند. از آنجا که ماده وراثتى موجودات زنده بر روى DNA قرار دارد، نتایج به دست آمده اهمیت زیادى دارد. فرانتس آدلکوفر، سرپرست این پروژه مى گوید: «آسیب هایى که بدین طریق به سلول ها مى رسد بر نسل هاى آینده این سلول ها باقى مى ماند. این بدان معناست که تغییر حاصل، باعث جهش ژنى مى شود و دانشمندان سلول هاى جهش یافته را یکى از عوامل ممکن ایجاد سرطان مى دانند.»
اشعه مورد استفاده در این پژوهش درمیزان SAR (میزان جذب خاص) و بین ۳/۰ تا ۲ وات بر کیلوگرم بوده است. اکثر تلفن ها، سیگنال هاى رادیویى در سطح SAR و بین نیم تا یک وات بر کیلوگرم متشعشع مى شوند. SAR یک سنجش از میزان جذب انرژى رادیویى در بافت هاى بدن است. حدود SAR که توسط کمیسیون بین المللى حفاظت در برابر تشعشع غیریونى ۲ وات بر کیلوگرم است.
پژوهش هاى مورد بحث دیگر اثرات زیان رسان بر سلول ها را نیز بررسى کرده است.
ادلکوفر مى گوید: «ما ثابت کرده ایم که میدان هاى الکترومغناطیسى - با فرکانس بالا و پایین - به سلول ها در سیستم سلولى فرد آسیب مى رسانند. اما نتایج تحقیق اخیر را نمى توان مستقیماً به انسان تسرى داد. سیستم هاى سلولى جدا شده کاملاً با موجودات زنده کامل تفاوت دارند. اما اگر یافته هاى جدید در موجودات زنده اى چون موش ها به دست بیاید، آن وقت است که مى توانیم قاطعانه بگوییم تلفن همراه نسل ها را تهدید مى کند.»
روش آزمایش بدین گونه بود که در یک دوره ۲۴ ساعته، سلول ها به مدت پنج دقیقه در معرض تشعشعات مشابه تلفن همراه قرار مى گرفتند و پس از آن ۱۰ دقیقه این تشعشعات قطع مى شدند. در این حالت، سلول هاى مورد آزمایش در مقایسه با سلول هاى گروه کنترل، دو برابر آسیب DNA داشتند.
این آزمایش هم چنین نشان داد که DNA سلول هاى پیرتر بیش از سلول هاى جوان شکسته مى شوند.
این گزارش مى افزاید که پژوهش حاضر حداقل چهار تا ۵ سال دیگر زمان لازم دارد تا به نتایج قطعى ترى برسد.
آدلکوفر مى گوید: «ما نمى خواهیم ترس و واهمه در دل مردم ایجاد کنیم اما بهتر است مردم احتیاط لازم را رعایت کنند و مراقب سلامت خود باشند. من به مردم توصیه مى کنم هنگامى که در خانه هستند و امکان دسترسى به تلفن ثابت براى شان وجود دارد، از تلفن همراه استفاده نکنند و تماس هاى خود را با همان خط ثابت برقرار کنند. همچنین اگر مى خواهند از تلفن همراه استفاده کنند، حتماً از هدست استفاه کنند زیرا این وسیله به خاطر فاصله اى که بین گوشى تلفن همراه و مغز ایجاد مى کند، باعث کاهش نسبى اثرات مخرب موبایل مى شود.» سایر دانشمندان معتقدند گرچه این آزمایش جالب است اما نباید مردم دچار وحشت شوند و تلفن همراه خود را کنار بگذارند. دکتر زنون سینکیوتیز، یک مقام علمى برجسته در هیات ملى حفاظت پرتوشناختى انگلستان مى گوید: «دلیلى ندارد که این تحقیق موجب نگرانى مردم شود. نباید بیش از حد نتایج به دست آمده را قطعى و مهم جلوه داد، زیرا براى قطعى شدن نتایج، تحقیقات و زمان نسبتاً زیادى لازم است.»
پژوهش هاى مستقل پیشین در زمینه اثرات تشعشعات تلفن هاى همراه بر سلامت انسان نشان داده که ممکن است این وسیله شیک و پر کاربرد بر بدن انسان اثر سوء داشته باشد. اثرات ذکر شده براى تلفن همراه را بالا رفتن دماى بافت و متعاقب آن سردرد و سرگیجه ذکر کرده اند . اما هیچ پژوهشى که بتواند به طور مستقل تکرار شود و نتایج مشابهى را به دست دهد و نشان دهد که موبایل اثرات مضر دایمى دارد، تاکنون انجام نشده است. هیچ یک از ۶ تولید کننده بزرگ تلفن همراه در دنیا تاکنون پاسخى به نتایج این پژوهش نداده اند . در یک اعلامیه جداگانه در هنگ کنگ، یک شرکت آلمانى به نام G-Hanz نوع جدیدى تلفن همراه ارایه کرده است که ادعا مى کند هیچ گونه تشعشع آسیب رسانى ندارد زیرا موفق شده است، سیگنال هاى رادیویى را کوتاهتر کند. مردم هنگ کنگ علاقه مندند که بیشتر وقت خود را از طریق صحبت با تلفن همراه بگذرانند. امکانات تلفن همراه روز به روز بیشتر مى شود و این افزایش شامل استفاده کنندگان هم شده است. کاربردهاى تلفن همراه و تاثیر آن بر دیدگاه افراد نسبت به هم به عنوان یک تعیین کننده و نشانه تعلق طبقاتى از یک سو و سود فراوان و روز افزون حاصل از فروش آن که نصیب شرکت هاى بزرگ مى شود، هر روز بر طرفداران موبایل مى افزاید و ظاهراً اظهارات دانشمندان در زمینه خطر آفرین بودن این وسیله ارتباطى تاثیر بازدارنده چندانى بر خریداران و استفاده کنندگان دایماً در حال افزایش تلفن همراه نداشته است.
واحد مرکزی خبر: پژوهشگران تراشه ای مجهز به حساسه های کوچک به اندازه ناخن انگشت ساخته اند که می توان با آنها زنجیره های دی.ان.ای را در کمتر از چند دقیقه مشخص کرد.
پژوهشگران دانشگاه بارسلونا می گویند: از این تراشه می توان برای کارهای مختلفی نظیر تشخیص وراثت ، رابطه ژنتیکی افراد و تشخیص غذاهای اصلاح شده ژنتیکی استفاده کرد. در صورتی که این دستگاه کوچک به تولید انبوه برسد ، بهای آن همچون دستگاه های کوچک تشخیص بارداری ارزان خواهد شد. حساسه های روی این تراشه از نوع الکتروشیمیایی اند و بر اثر واکنش با ماده مورد نظر ، جریان الکتریکی ای تولید می کنند که مبنای تشخیص نوع ماده و ساختار ژنتیک آن است.
به نقل از روزنامه شرق
گروه اجتماعى، نیکى محجوب: وانگایى ماتایى، زن کنیایى فعال و حامى محیط زیست جایزه صلح نوبل امسال از میان ۱۹۴ کاندیداى این جایزه از آ ن خود کرد. این جایزه براى نخستین بار در طول ۱۰۳ سال اهداى این جایزه به یک زن آفریقایى اهدا شد. ماتایى ۶۴ ساله این جایزه را به خاطر ۳۰ سال فعالیت در زمینه محیط زیست، مبارزه با فقر، دفاع از حقوق بشر و دموکراسى دریافت کرد. به گفته فعالان محیط زیست ماتایى و همراهان وى تاکنون ۱۳۰ اصله درخت در آفریقا کاشته اند. ماتایى با تاکید بر حفظ محیط زیست مى گوید یکى از مهمترین راهکارهاى حل مشکل فقر در کنیا و دیگر کشورها درختکارى و گسترش فضاى سبز است. جایزه صلح نوبل امسال براى نخستین بار به حوزه محیط زیست تعلق گرفت. مدیر کمیته جایزه نوبل نروژ در این رابطه مى گوید: برقرارى صلح در زمین به توانایى ما در زمینه فعالیت محیط زیستى بستگى دارد. ماتایى در این زمینه مى گوید: این بزرگ ترین هدیه زندگى است، من هرگاه درختى مى کارم، احساس مى کنم که دانه صلح در زمین کاشته ام. دولت کنیا نیز با استقبال از دریافت جایزه توسط این زن اعلام کرد: ماتایى براى سال هاى متمادى در امر محیط زیست فعال است و دریافت جایزه صلح نوبل توسط او تمام افراد کنیایى را خوشحال کرد. ماتایى پس از گرفتن مدرک علم بیولوژى از کالج آت چسیپون در سال ۱۹۶۴ پروژه «زنگ سبز» را آغاز کرد. بسیارى از زنان کنیایى نیز در این پروژه محیط زیستى فعال شدند. جایزه صلح نوبل از بین ۱۹۴ کاندیدا به ماتایى اهدا شد. رقم این جایزه یک میلیون و ۳۶ هزار دلار است. سال گذشته جایزه صلح نوبل به شیرین عبادى حقوقدان ایرانى به سبب فعالیتش در دفاع از حقوق بشر اهدا شد. این جایزه در دهم دسامبر (۲۰ آذر) مصادف با روز جهانى حقوق بشر از سوى پادشاه نروژ به برنده آن اعطا مى شود، این جایزه تنها جایزه نوبل است که توسط نروژ اعطا و در بقیه موارد این جایزه توسط سوئد به برندگان اهدا مى شود.
• فمینیست اتریشى
نوبل ادبیات را ربود
گروه ادب و هنر- لیلا نصیرى ها: الفریده یلینِک نوبل ادبیات ۲۰۰۴ را ربود؛ زنى ۵۷ ساله و بسیار خجالتى که حتى حاضر نیست براى گرفتن جایزه ادبى خود در جشن نوبل شرکت کند، و فمینیستى که نوشته هایش خوانندگان را آشفته اما شیفته مى کند. یلینک از مهم ترین و جنجالى ترین نویسندگان حوزه ادبیات آلمانى زبان تلقى مى شود. در پى انتخاب غیرمنتظره آکادمى نوبل، او اولین نویسنده اتریشى و دهمین زنى است که موفق مى شود نوبل ادبیات را که از ۱۹۰۱ تاکنون به طور سالانه اعطا مى شود از آن خود کند. آکادمى سوئد که برندگان نوبل را انتخاب مى کند در یادداشتى درباره علت اعطاى جایزه به یلینک نوشته است که جایزه به خاطر«جریان آهنگین آراى موافق و ناموافق در رمان ها و نمایشنامه هایش به کمک زبانى که با حرارت بیهودگى کلیشه هاى اجتماعى را نمایان مى سازد، کلیشه هایى که اجتماع را مقهور خود مى کند» به او اعطا شده است. یلینک علاوه بر فمینیست بودن یکى از منتقدان بحث بر انگیز اوضاع و احوال سیاسى جهان نیز شناخته مى شود. آثار جدید او به تندى دولت جورج دبلیو بوش و جنگ عراق را مورد انتقاد قرار داده است. بهترین و معروف ترین اثر او که شبیه زندگى خود او نیز هست، «معلم پیانو» نام دارد که در سال ۲۰۰۱ میشائیل هانکه کارگردان آلمانى از روى آن فیلمى را با شرکت ایزابل هوپر کارگردانى کرد که توجه جهان را به خود معطوف کرد. در این فیلم، شخصیت زنى افسرده و میان سال به تصویر کشیده مى شود که پیانو درس مى دهد و در خانه اى با مادر سلطه طلب خود زندگى مى کند، اما زندگى مخفیانه او روى دیگرى دارد: زنى که به شدت دچار اختلالات عاطفى است. یلینک که این روزها در حومه وین زندگى مى کند، از این که برنده نوبل ادبیات شده قدرى هراسان است. او گفته است که از بیمارى «ترس از اجتماع» رنج مى برد، از جمعیت دورى مى کند و احتمالاً در مراسم اعطاى جایزه نوبل که ۲۰ آذر در استکهلم برپا خواهد شد، شرکت نخواهد کرد. او در مصاحبه اى با لس آنجلس تایمز گفت: «من یک منتقد هستم و سعى مى کنم از اجتماع انتقاد بکنم. اما وقتى چنین جایزه بزرگى مى برید، آنها سعى خواهند کرد که شما را در جیبشان بگذارند و این خطرناک است.» یلینک در آثارش وطنش را به خاطر حضور نازى ها در گذشته و اروپاى امروز را به خاطر بازگشت فاشیست ها و ضد یهودها به باد انتقاد گرفته است. او همچنین صنعت سرگرم سازى و تفریحى (هالیوود، ...) آمریکا را به شدت زیر سئوال برده است. هیات داوران نوبل در یادداشت خود همچنین اعلام کرده است که یلینک در رمان هاى خود دنیاى بى رحمى را نمایان مى سازد که در آن خواننده مدام با دنیایى روبه رو است که به خاطر خشونت ها و سرکوب هایش رو به سقوط است.» به زانو در آوردن زنان و مقهور کردن آنها در مقابل کلیشه هاى اجتماعى یکى از موضوعات کلیدى آثار یلینک است؛ یعنى همان جایى که او مدام سعى دارد تا بر بى رحمى ها و قساوت اجتماع نور بتاباند. «من همیشه طرف مظلومان را مى گیرم و هیچ وقت در کنار قدرتمندان قرار نمى گیرم.» این جمله اى است که یلینک بعد از گرفتن جایزه نوبل به روزنامه لس آنجلس تایمز گفته است. اما او همچنین مى افزاید، «اما وقتى چنین جایزه اى مى برید دیگر چنین کارى آسان نخواهد بود.» پدر یلینک یهودى و از اهالى جمهورى چک بوده است. او از کودکى موسیقى مى نواخته و مدتى به دنبال گرفتن مدرک تئاتر و تاریخ هنر در دانشگاه وین تحصیل مى کرده است. پس از انتشار کتابى از مجموعه اشعار خود به نام «سایه لیزا» در سال ۱۹۶۷ و با به عضویت درآمدن در گروه هاى چپ و بعدها در حزب کمونیست تلخى و سیاهى در آثار او ظاهر مى شود. یکى از نمایشنامه هاى جدید یلینک که در سال ۲۰۰۳ میلادى با عنوان «بامبى لند» منتشر شده با لحنى کنایى و نیش دار و در فضایى سرد و بى روح به حمله آمریکا به عراق و تصویرى که رسانه هاى آمریکا از جنگ ارائه مى کنند پرداخته است. او مى گوید، دیدن «خبرنگارهاى همراه» در جنگ آمریکا علیه عراق برایش جالب بوده و او پاى تلویزیون همراه با تصاویر بخشى از رمان خود را نوشته است. آخرین نمایشنامه یلینک که «بابل» نام دارد قرار است بهار ۲۰۰۶ روى پرده برود. نمایشنامه درباره رفتار سربازان آمریکایى با زندانیان زن ابوغریب در حومه بغداد و کشتار فلوجه است. کتاب نمایشنامه هاى «بابیلند» و «بابل» سال آینده منتشر خواهد شد. با این حال، آکادمى سوئد اعلام کرده انتخاب یلینک سیاسى نبوده است. هوراس انگدال دبیر مادام العمر آکادمى به خبرگزارى آسوشیتدپرس گفته است، «قبل از آن که بابیلند به انگلیسى ترجمه بشود، آکادمى تقریباً تصمیم خود را درباره یلینک گرفته بود. نمایشنامه «بابیلند» نشان مى دهد که چطور وطن دوستى راه خود را به سمت دیوانگى طى مى کند.»