خاموشی مغز در یک چشم بر هم زدن ...

به هنگام چشم بر هم زدن بخش‌هایی از مغز به طور موقت خاموش می‌شوند.

به گزارش BBC ، یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه لندن دریافته‌اند که در هر چشم بر هم زدن، با بسته شدن چشم قسمت‌هایی از سیستم بینایی در مغز خاموش می‌شوند. به این ترتیب مشخص است که چرا خود افراد متوجه چشم بر هم زدنشان نمی‌شوند به طوری که ما همواره یک تصویر غیرمنقطع از جهان را مشاهده می‌کنیم. یک چشم بر هم زدن بین 100 تا 150 میلیونیم ثانیه طول می‌کشد. ما در هر دقیقه به طور اتوماتیک 10 تا 15 بار پلک می‌زنیم تا قرنیه را مرطوب و اکسیژن‌دار کنیم. طی زمان پلک زدن هیچ نوری وارد چشم نمی‌شود اما به طور هشیارانه متوجه این موضوع نمی‌شویم که همه چیز برای یک لحظه تاریک شده است. هدف تحقیق فوق این بود که تعیین کند چرا افراد از این خاموشی‌های کوچک ناراحت نمی‌شوند. به این منظور از یک ابزار خاص برای ارزیابی اثرات چشم بر هم زدن بر مغز استفاده شد. این ابزار که از کابل فیبر نوری ساخته شده است در دهان افراد داوطلبی گذاشته شد که عینک ضدنور به چشم داشتند و در یک اسکنر تصویربرداری مغز با رزونانس مغناطیسی (FMRI) قرار گرفته بودند. با استفاده از یک نور قوی که باعث شد نور قرمزی به سر بتابد، فیبرنوری از طریق کام، به مردمک چشم را روشن کرد. این بدان معنی بود که نور با تابیدن بر شبکیه چشم ثابت ماند حتی زمانی که افراد شرکت‌کننده چشمک زدند.سپس دانشمندان توانستند اثرات چشم بر هم زدن را مستقل از اثر بسته شدن پلک بر نور ورودی به چشم، تعیین کنند.آنها دریافتند که چشم بر هم زدن فعالیت بخش کورتکس بینایی مغز و دیگر نواحی تحت عنوان بخش جداری و جلومغزی که معمولا زمانی که افراد از وقایع بینایی یا اشیاء در محیط خارج آگاه می‌شوند، فعال هستند را محدود می‌کند.به گفته سرپرست این تحقیق اگر جهان اطراف ما به یکباره تاریک شود ما فورا متوجه می‌شویم اما زمانی که چشم بر هم می‌زنیم با آن که همان میزان کاهش نور ورودی به چشم پیش می‌آید متوجه نمی‌شویم و این باعث می‌شود یک تصویر غیرمنقطع از جهان اطرافمان داشته باشیم.